Geen enkele plek heeft ooit zo’n grote impact op mij gehad als deze. Auschwitz. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het een concentratiekamp waar ongeveer 1,5 miljoen mannen, vrouwen en kinderen vermoord werden. Vooral Joden, maar ook Polen en zigeuners. Nu is Auschwitz een museum en een herdenkingsplek. Het voelt vreemd om hier te staan. Ik kan het niet uitleggen. Ik heb er geen woorden voor.
Ik bezoek Auschwitz vanuit Krakau, waar we een paar dagen verblijven. We hebben zelf geen auto to onze beschikking dus boeken we een excursie.
Auschwitz
Ik heb mijn fotocamera meegenomen maar het voelt niet goed om hier foto’s te maken. Respectloos. Onze gids geeft aan dat het geen probleem is. Toch heb ik er moeite mee. Het groepje jonge meiden dat hun haar nog even goed doet, de lippen tuit en een selfie maakt bij de poort waar boven staat ‘Arbeit macht frei’ heeft er duidelijk minder moeite mee.
Met een gids lopen we rond. De vele huizenblokken in Auschwitz doen een beetje vakantieparkachtig aan. Helaas was de werkelijk heel anders. In blok 4 worden allerlei persoonlijke bezittingen van slachtoffers achter glas tentoongesteld. Heel heftig om te zien. Vooral de grote berg kinderschoentjes. Aan de muren hangen foto’s van de gevangenen. Mannen en vrouwen. Door de gestreepte pyjama’s, kaalgeschoren hoofden en lege blikken lijken ze allemaal op elkaar. Bizar. We mogen ook in een van de overgebleven gaskamers. Het voelt heel erg onaangenaam en claustrofobisch.
Birkenau
Na Auschwitz bezoeken we Birkenau. Was Auswitz indrukwekkend? Birkenau vind ik vele malen indrukwekkender. Door de stilte? De weidsheid? Ik weet het niet. Ik denk dat ik me hier een beter beeld kan vormen van de gruwelijke dingen die zich hier afgespeeld hebben. We lopen langs de spoorlijn waarop nog een wagon staat zoals die vroeger gebruikt werden. Elke gevangene die uitstapte werd hier geselecteerd. ‘Sterken’ werden aan het werk gezet, ‘zwakken’ konden direct door naar de gaskamers. Per uur werden er 2.000 mensen vergast. Dan werd er schoongemaakt en kwamen de volgenden. Tot wel 20.000 mensen per dag. Onvoorstelbaar.
Urenlang liepen we rond. In stilte. We bekeken de barakken waar de gevangen sliepen. Soms wel met zessen in een bed. Regelmatig naast, op, of onder iemand die de nacht niet overleefd had. We zagen waar de gevangenen zich moesten wassen en waar ze hun behoefte moesten doen. Van privacy was geen enkele sprake. Onmenselijk.
Het meest onwerkelijke vind ik dat zo’n onmenselijke plek ooit door mensen gemaakt is…
Lijkt me ontzettend indrukwekkend om daar te zijn. Wat komen de zwart-witfoto’s krachtig over…heel mooi en passend bij het verhaal.
Dat is het ook echt. Die stilte, je krijgt er echt kippenvel van.
Zeker een indrukwekkende plek! Echt heel raar dat er zoveel mensen zijn die hier selfies gaan maken. Dat doe je toch ook niet bij het graf van je oma?
Ik heb beide plekken zonder gids bezocht. Geen groep, just me… Beklemmend. Oorverdovende stilte. Een stukje geschiedenis wat zich hopelijk nooit zal herhalen.
Inderdaad, hopelijk herhaalt zich dit niet…
Het lijkt mij heel bijzonder en indrukwekkend om te bezoeken. Selfies maken vind ik niet kunnen op een dergelijke plek.
Indrukwekkend. Je hebt het mooi verwoord. Ik kan me voorstellen dat het zo hard binnenkomt als je daar zelf bent, dat je echt ziet hoe het geweest is. Sprakeloos. Ik vind het zo respectloos, mensen die al lachend en poserend selfies maken op plekken waar niets, maar dan ook niets vrolijks aan is. Belachelijk.
Jeetje, het blijft heftig om dit soort foto’s te zien. Zeker in zwart-wit komen ze extra dramatisch over. Ik ben nog nooit in Auschwitz of een ander concentratiekamp geweest. Ik kan me goed voorstellen dat je er ontzettend stil van wordt. Mooie woorden heb je opgeschreven voor zo’n vreselijke plek.
Ik kan me voorstellen dat het de indrukwekkendste plek is waar je geweest bent. Lijkt mij ook heel heftig. En dat het dan raar voelt om foto’s te maken… erg normaal, zou precies hetzelfde hebben. En dan selfies staan maken is ook wel echt het andere uiterste. Mooi geschreven allemaal Judith!
Ik snap echt niet dat mensen selfies maken bij zulke plekken. Dat je foto’s maakt vind ik niet erg maar selfies en dan nog lachend erop staan – dat vind ik eigenlijk heel respectloos.
Wel erg indrukkende plek. Moeilijk om voor te stellen dat dit gewoon door mensen werd gedaan. 20.000 mensen per dag.
Bizar toch om te bedenken wat mensen elkaar kunnen aandoen, ik snap er wekelijk niets van. Ik was op de Killing Fields in Cambodja. Ook zo’n indrukwekkende plek.
Dit moet zo bijzonder zijn, ik wil hier graag een keer naar toe. Ik ben na het lezen van iedere blog weer onder de indruk.
Heftig en bijzonder verhaal. Ik ben er zelf nog niet geweest maar het lijkt me zoals je al zegt een hele aparte ervaring. Heel bizar dat dit door de medemens is gebouwd, bedacht en uitgevoerd.. Compliment voor de fotoreportage.
Mooi opgeschreven Judith! Ik ben er vorig jaar ook met mijn moeder en zusje naartoe geweest. Vond het ook maf om hier foto’s te maken, voelde inderdaad niet oké. Al hadden sommige mensen daar minder problemen mee, zoals je al verteld. Ik denk dat de zwart-wit foto’s trouwens een stuk sterker zijn dan kleurenfoto’s, mooi!
Echt zo heftig dit. Ik ben als tiener met school in Theresienstadt geweest en was daar ook echt helemaal stil van. Ik kan na dit soort bezoeken / films etc altijd slecht slapen, spookt nog dagen door mijn hoofd. Hoe hebben mensen zó slecht kunnen zijn :(
Tijdens HAVO 4 zijn wij hier geweest met mijn klas. Het was super indrukwekkend, ik had mijn camera bij mij maar ik was zo onder de indruk dat ik geen foto’s heb gemaakt. Ik had deze ervaring absoluut niet willen missen, ik raad het iedereen aan, een erg bijzondere ervaring.
Wat een indrukwekkende plek lijkt me dit. Heel bijzonder, en confronterend. Ik zie er zeker eens naartoe willen, al lijkt het me heftig.
Ik ben er nog nooit geweest, maar het moet vreselijk zijn wat daar gebeurd is. Niet aan te raden voor gevoelige mensen omdat het een zwaar beladen plek is.
Het is zeker een hele beladen plek. Zelfs de grootste praatjesmakers worden hier wel even stil. Echt vreselijk…
Vandaag de fabriek van Schindler bezocht. Daar kwam ik al met een naar gevoel naar buiten. Morgen staat een bezoek aan Auschwitz-Birkenau op het programma. Ben benieuwd, al vind ik dit heel raar om te zeggen. Zal heel indrukwekkend worden…
En, hoe vond je het?