Onlangs sliep ik voor het eerst op een slaapzaal. Om diverse redenen. Ten eerste omdat ik alleen was dacht ik dat dat een goede plek was om me niet alleen te voelen (al doe ik dat niet snel maar je weet het niet in een vreemde stad). Ten tweede omdat ik graag op mijn budget let.
Ik sliep in het Urban House in Kopenhagen. Een heel groot hostel waar niet alleen jeugd komt maar ook ouderen en gezinnen met kinderen. Ze hebben kamers voor 1 persoon maar ook slaapzalen voor 10 personen. Ik sliep op een zaal voor 6 personen met alleen vrouwen. De kamer was netjes, er stonden 3 stapelbedden met heerlijke matrassen. Ik sliep beneden. Yes! En het bed boven mij was leeg.
Ook was er een keurige, ruime badkamer en waren er lockers voor je bagage die je met een eigen slotje af kon sluiten. Mijn koffertje paste er precies in. Speciaal voor dit soort kastjes kocht ik een hangslotje met cijfercombinatie i.p.v. met een sleuteltje. Zo’n sleuteltje kun je alleen maar kwijtraken.
Waar ik van te voren een beetje huiverig was was dat er lallende meiden midden in de nacht met een hoop kabaal op de kamer kwamen. Even dacht ik dat deze vrees waarheid werd toen ik ’s nachts om half 3 wakker werd van wat gerommel. Het waren gelukkig geen lallende meiden maar mijn bovenbuurvrouw die met een een late vlucht nu pas aankwam. Vrij stilletjes installeerde ze haarzelf, ik sliep dan ook snel weer in.
Rond half 8 werd ik wakker. Heerlijk geslapen! De gezamenlijke badkamer was bezet, maar dankzij de goede wifi vermaakte ik me prima op Facebook, Instagram en Twitter.
Na de hele dag door Kopenhagen gelopen te hebben kwam ik ’s avonds best wel moe terug in het hostel. Ik bestelde er wat te eten en dronk een biertje terwijl er in de bar een saxofonist aan het spelen was. Erg gezellig!
De volgende dag moest ik vroeg op om mijn vliegtuig naar huis weer te halen en dus moest de wekker gezet worden. Nou is mijn gehoor niet zo goed dus mijn wekker maakt nogal wat herrie. En ik sta ook nooit meteen op. Snooze is mijn beste vriend, zeg maar. Ik was dan ook bang iedereen wakker te maken op de zaal. Maar ja, te laat komen op het vliegveld was ook geen optie. Dus toch maar de wekker gezet. Wat denk je? Alsof mijn onderbewustzijn er de hele nacht mee bezig was werd ik wakker voordat de wekker ging. Zachtjes sloop ik naar de badkamer om me klaar te maken voor mijn terugvlucht. De andere dames op de zaal lagen nog heerlijk te slapen. Farvel!
Hoi, ik ben Judith, 40+ en gek op reizen. Ik hou van grote steden en van de natuur. Ik maak graag een verre rondreis maar ga er ook graag op uit in ons eigen mooie Nederland. Ik hou van street art en kamperen. Van wintersport en roadtrips. Op mijn blog deel ik mijn reiservaringen en geef ik reistips.
