Reisverslag Caribische cruise dag 8 van 12 – Ocean Cay

We cruisen met de MSC Meraviglia van New York, via Cape Canaveral, Cozumel, Costa Maya, Ocean Cay en Nassau terug naar New York.

Reisverslag Caribische cruise dag 8 van 11 – Ocean Cay (Bahama’s)

Moest ik gisteren schakelen omdat we niet naar Nassau gaan maar naar Miami? Moet ik vandaag wéér schakelen. Het is 7.45 uur als we aan het ontbijt zitten en om 8.00 uur leggen we aan bij Ocean Cay. We zien nog geen (ei)land in zicht, misschien zijn we wat later. Dan wordt er iets omgeroepen. Ik kan het niet goed verstaan. Het gaat over de gewijzigde route naar Miami en dat het geld van iedereen die een excursie op Ocean Cay geboekt heeft wordt teruggestort.

Als we om 8.15 uur nog geen land in zicht hebben ga ik eens informeren. Wat ik dan hoor bevalt me niks. Na Nassau is nou ook Ocean Cay geannuleerd. De hele dag werd terug gebracht naar een halve dag en ook dat gaat nou niet door. En we waren er bijna. In plaats daarvan hebben we een extra zeedag. Dat betekent dat we dus niks zien van de Bahama’s. Ik kan je vertellen dat dit me echt wel tegenvalt.

Dat wordt weer een rustig dagje. Hoewel, als ik op een bedje bij het zwembad neerplof (er is er nog precies één vrij) blijkt het hier wel heel erg druk. In het water is amper plek om je te bewegen. Normaal maken mensen plannen als ze een dag op zee zijn maar dit is natuurlijk vrij onverwacht. En dus zijn zowat alle gasten bij of in het zwembad te vinden. Behalve Patrick, want die voelt zich vandaag niet zo lekker en is naar de hut gegaan.

Het is warm, heel erg warm. Af en toe loop ik het zwembad in om af te koelen. Het zwembad hier is net de Dode Zee, zo zout dat je er in blijft drijven. Een luchtbed of iets dergelijks heb je hier niet nodig.

Wat een uitvinding zijn luisterboeken. Languit liggend op een ligbed luister ik naar de biografie van Matthew Perry, de acteur uit Friends die eerder deze week overleed. Een boek over zijn leven met alcoholisme, verlatingsangst en natuurlijk Friends. En ondertussen kan ik gewoon mensen blijven kijken. Daarvan zijn er nogal wat bijzondere exemplaren aan boord.

Als ik vind dat ik genoeg geluierd heb ga ik even in de hut kijken hoe het met Patrick gaat. Gelukkig wat beter. Ik trek mijn sportkleren aan en ga naar de sportzaal, voor wat krachttraining.

Als ik klaar ben en uit wil gaan rusten op het dek kom ik langs de pizza’s. Ik kan het niet laten om een punt te nemen en haal er een Dr Pepper bij om naar de zonsondergang te kijken. Die stelt vandaag niet zoveel voor.

Na het diner, wat wederom erg goed is, gaan we naar het theater waar Callum Park-Ward liedjes van zijn favoriete zanger Michael Bublé zingt. Doet ie goed.