Helmond op z’n mooist deel 11: de Bundertjes

Deze editie neem ik jullie weer mee de natuur in. Naar een plek waar ik in mijn leven heel vaak geweest ben. Een plek waar ik heel veel mooie herinneringen aan heb. Vele jaren lang heb ik er in de buurt gewoond. Ik heb het over natuurgebied de Bundertjes.

Vruuger, heul vruuger, liep ik als klein meisje door de Bundertjes naar school. Dan liep ik samen met mijn buurmeisjes langs de gracht maar we na schooltijd kikkervisjes gingen vangen met een emmertje. De laatste keer dat ik kikkervisjes ging vangen kan ik me nog goed herinneren. Ik stond aan de kant met mijn emmertje en boog voorover om de kikkervisjes uit het water te scheppen maar ik kon er net niet bij. Dus boog ik nog iets verder voorover. Iets té ver, bleek toen ik met emmertje en al in de gracht lag.

Als tiener fietste ik zeer regelmatig over het Janus Meulendijkspad (heette dat toen ook al zo?), beter bekend als het Koeienpad, naar mijn favoriete kroeg in Aarle-Rixtel. Ik heb er heel wat kilometers gewandeld. Om even lekker mijn hoofd leeg te maken, op zoek naar geocaches, om te genieten van de mooiste zonsondergangen of voorbij springende reeën.

Nu woon ik er niet meer in de buurt maar nog steeds kom ik er graag om groente, eieren of bloemen te kopen bij de zorgtuinderij, een bezoekje te brengen aan het Jan Vissermuseum of een kaarsje aan te steken in het kapelleke van Binderen.

Helmond op z'n mooist deel 1: het kapelletje van Binderen

Ook veel mooie herinneringen heb ik aan de schaatsbaan van boer Kuipers. Als het enigszins kon trok ik mijn schaatsen aan en ging ik het ijs op. Een beetje rondhangen met vrienden, rondjes rijden met vaders, zoonlief als klein menneke mee het ijs op, een kan warme chocomel mee. Mooie tijden! Als het begon te vriezen ging ik telkens kijken of het ijs al dik genoeg was. Eigenlijk doe ik dat nog steeds.

En als het ijs dan dik genoeg is laat ik alles uit mijn handen vallen en haal ik mijn schaatsen weer uit het vet. Het is zo’n heerlijk gevoel om over het ijs te glijden. Het mooie is dat er nog niet veel veranderd is. Ik ga nog steeds met vrienden of met vaders, de muziek schalt nog uit dezelfde speakers als vroeger en ook de plek om je schaatsen aan/uit te doen is nog hetzelfde. Nostalgie op en top. Laat koning Winter maar komen!

(Dit artikel verscheen eerder in Rond de Toss, een magazine gemaakt voor en door supporters van Helmond Sport).

⬅️ Helmond op z’n mooist deel 10: Brandevoort
➡️ Helmond op z’n mooist deel 12: Lambertushof

Ken je het bordspel Ik hou van Helmond al? Daag je vrienden uit en test je Helmond-kennis met 275 vragen in 5 verschillende categorieën.

Ik hou van Helmond, het gezelligste bordspel voor elke Helmonder

 

Share: